tag:blogger.com,1999:blog-1729163659782605373.post6660717221946659139..comments2023-04-03T23:16:51.149+02:00Comments on non des a esquecemento: A CASA DO CÓNSULnon des a esquecementohttp://www.blogger.com/profile/01354793896668061878noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-1729163659782605373.post-44573972321494700612015-02-13T19:07:11.828+01:002015-02-13T19:07:11.828+01:00Moitas grazas polo comentario, é unha información ...Moitas grazas polo comentario, é unha información de moito interese... Gostaria de saber máis desta historia. Apertas!<br />non des a esquecementohttps://www.blogger.com/profile/01354793896668061878noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1729163659782605373.post-23653579612204664412015-02-13T10:20:08.359+01:002015-02-13T10:20:08.359+01:00Setenta e oito anos despois
No verán daquel ano 1...Setenta e oito anos despois<br /><br />No verán daquel ano 1936, a República Española; nun Pasaporte para unha soa viaxe dá o testemuño da cualidade de español de orixe e da profesión de labrego... que a finalidade da devandita viaxe é traballar... O Alcalde Presidente do Concello de Taboada; que o veciño deste termino municipal non amosa doenzas físicas ou mentais que mingüen a súa capacidade para o traballo, nen a persoa exerceu a mendicidade e mesmamente ten boa conduta... O secretario accidental do Xulgado de Paz; que o comparecente é persoa de orde e non estivo os últimos cinco anos baixo acción da Xustiza, ou foi á cadea por delitos infamantes... O doutor; que o interfecto non padece enfermidades infectocontaxiosas e ten boa saúde... O Tenente do posto a Garda Civil, por delegación do Comandante Militar, dá o visto bo pra o embarque... O Consulado Arxentino de Vilagarcía de Arousa certifica o libre desembarco no porto de Bos Aires.<br />Todos eles, ben o saber, ou non, permitiron con legalidade ou lexitimidade ao home vítima do alzamento fascista como os outros aos que lle roubaren a liberdade ou mesmamente a vida, achou nesa eiva a carraxe pra fuxir na procura que inda non lle rouben a súa. Aboiando canto do medo á saudade percorrer o camiño ao exilio e abordar o 26 do mes de festas, no ferruxento peirao vilagarcián unha embarcación portuguesa cara á Arxentina. Dese xeito rispou das gadoupas dos esbirros falanxistas e gardas civís que andaban a bater na súa pescuda, dos arrabaldes da cidade Lucense ata polas bisbarras de Taboada e Chantada, dende os finais de xullo.<br />Hoxe ben cedo mergulleime no idoso recendo dunha caixa de arquivo no ronsel dos papeis arxentinos, botando unha ollada aos documentos que aquel emigrante, axiña contra a súa vontade, fai xa setenta e oito anos levounos canda el no peto. 26 Agosto 2014Anonymousnoreply@blogger.com